Najdrożsi! Niech Jezus zachowa moje córki i moich synów!

W zbliżającą się noc Bożego Narodzenia usłyszymy aniołów wyśpiewujących: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom, w których sobie upodobał» (Łk 2,14). Co roku śpiew ten napełnia cały świat i rozbudza w nas radosną nadzieję. Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że pokój stał się dla nas czymś bardzo bliskim i możemy go kontemplować w twarzy Dzieciątka: «On bowiem jest naszym pokojem» (Ef 2,14), jak wiele lat później napisał św. Paweł, rozważając misterium Chrystusa.

Świat bardzo potrzebuje pokoju. Każdy z nas, nasze rodziny, nasze miejsca pracy, środowiska, w których się obracamy, wszyscy potrzebujemy tego Dzieciątka, które aniołowie ogłaszają jako Zbawiciela (por. Łk 2,11). Bez Niego wszystkie starania, by dać pokój sercom, są niewystarczające. To dlatego Kościół nie ustaje w mówieniu ludziom o Jezusie, jak to uczynili pasterze po odnalezieniu Go w żłóbku (por. Łk 2,16-18). Także i my pragniemy głosić nowinę o Nim. W apostolstwie «to o Chrystusie powinniśmy mówić, a nie o sobie samych.» (To Chrystus przechodzi, 163).

W czasie tych dni Bożego Narodzenia w Dzieciątku, które nam się narodziło (por. Iz 9,5) kontemplujmy wielką tajemnicę miłości Boga. Jakże łatwo odnaleźć i odzyskać pokój, pogodę ducha, gdy modlimy się przed Stajenką, gdy pozwalamy się zdobyć Jezusowi w żłóbku, nad którym pochylają się Maryja i Józef! Rozważanie tej tajemnicy miłości Bóg wynagrodzi nam nową siłą, byśmy potrafili przekazywać ją innym.

Z życzeniami i błogosławieństwem z całego serca

wasz Ojciec

Rzym, 16 grudnia 2018 r.