Najdrożsi! Niech Jezus zachowa moje córki i moich synów!
W tym miesiącu obchodzimy ważne dla naszej wiary uroczystości i święta. Rozpoczęliśmy 2 czerwca Wniebowstąpieniem Pańskim, a zakończymy ten okres, wspominając 29 czerwca świętych Piotra i Pawła. Każde z tych świąt na swój sposób pomaga nam wzrastać we wdzięczności wobec Boga za Jego nieskończoną miłość. Zapraszają nas one do dzielenia się radością z innymi, także gdy cieszymy się intensywniejszym życiem rodzinnym, czy to w ośrodkach Dzieła, czy w domach przyłączonych i supernumerariuszy.
Choć radość nie musi zawsze i we wszystkich okolicznościach przejawiać się w taki sam sposób, to jednak zawsze możemy zachować pogodę ducha. Zarówno wobec tego, co po ludzku jest przyjemne, ale także wobec sytuacji, w których towarzyszy nam cierpienie. Tak jak apostołom, tak i nam wszystkim Jezus życzy, «aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna» (J 15,11). A św. Paweł zachęca nas: «Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się!» (Flp 4,4).
Z tego powodu nawet doświadczenie naszych słabości i grzechów nie powinno pogrążyć nas w smutku. Tak jak stało się w przypadku syna marnotrawnego (por. Łk 15,22-24), prawdziwa radość rodzi się ze świadomości, że Bóg zawsze nieskończenie nas kocha. On przygotowuje dla nas «wielką ucztę - głęboką radość skruchy» (List 14 II 1974, nr 7).
W ten sposób, razem z Jezusem, zawsze będziemy siewcami pokoju i radości.
Z całego serca Was błogosławi
Wasz Ojciec
