Juan Romero: "Paus Roncalli heeft mij ten leven gewekt."

Zaterdag werd in de San Eugenio in Rome de jonge Spanjaard tot priester gewijd

Juan en zijn ouders

"Het kind heeft een hersenbloeding, er zit vocht in zijn longen en zijn bloed circuleert niet meer door zijn voeten. Wees sterk." Juan Romero was geboren, op 24 maart 1967, goede vrijdag, na een moeizame bevalling. Vier dagen later hoorde zijn moeder de kinderarts zeggen: "er is niets meer, dat ik kan doen".

"Wenend als een berouwvolle zondares begon ik te bidden tot paus Johannes XXIII, dat mijn kindje zou blijven leven, dat hij weer gezond zou worden. Dat was 's middags om twee uur", vertelt María Dolores García vierendertig jaar later. "Om zeven uur 's avonds kwam er een kinderarts die we hadden laten roepen. En hij zei me: 'uw man heeft me gezegd, dat uw zoon het erg slecht maakt, maar hij is nu zo gezond als een vis. U kunt naar huis gaan'."

Juan Romero, lang en spichtig, ingenieur in Madrid, vierde van zes kinderen, maakte sinds zijn achttiende deel uit van het Opus Dei. Gisteren schoof hij met zijn ouders aan in de rij op het Sint-Pietersplein om de "goede paus" te bedanken voor zijn genezing. En ook om zijn hulp in te roepen bij het gaan van de weg die voor hem ligt. En het lijkt of Juan Romero met Angelo Roncalli een dubbele band met het lot heeft. Hij vertelt met een glimlach: "Toen mij gezegd werd, dat ik op twee juni van dit jaar priester gewijd zou worden, dacht ik meteen, dat dat samenviel met de vooravond van de sterfdag van de paus die mij weer tot leven gewekt had, toen ik geboren was om te sterven. Ik had echter niet verwacht, dat het ook samenviel met de dag waarop zijn heilige resten zouden worden bijgezet in de basiliek van sint Pieter. Toen ik dat hoorde, kon ik alleen maar denken, dat de zalige paus Johannes en de zalige Josemaría, stichter van het Opus Dei, samen besloten hadden dat ik op die dag priester gewijd moest worden."

Zalige Johannes XXIII

"In een bepaald opzicht - voegt de moeder er aan toe - heeft hij altijd onder de bescherming van Johannes XXIII gestaan. Deze paus was er altijd voor hem. Op het moment, dat ik hem smeekte om het leven van mijn zoon, waren er een paar jaar verstreken sinds zijn dood en over de hele wereld dacht men, dat hij snel heilig verklaard zou worden. Daarom was het vanzelfsprekend, dat ik me tot hem wendde toen mij gezegd werd, dat mijn zoon het niet zou overleven. En na het "wonder" was het duidelijk, dat mijn zoon de naam Johannes - Juan - zou dragen."

Mbr // Adn Kronos