Gedurende de dag heb je de gewoonte om te bidden en te praten met de Heer. Kun je ons iets vertellen over je relatie met Hem?
Al sinds mijn kindertijd heb ik van mijn ouders geleerd om de Heer te begroeten bij het opstaan en slapen gaan, Hem te danken bij de maaltijden... Toen ik wat ouder werd en de adviezen van de heilige Jozefmaria volgde, heb ik deze christelijke gewoonten uitgebreid naar al mijn dagelijkse activiteiten: de Heer is voortdurend in mijn leven aanwezig wat ik ook doe.
Om Hem niet te vergeten, dank ik Hem innerlijk als ik goeds nieuws krijg, ik vraag Hem mij te leiden als ik een beslissing moet nemen, of om extra geduld bij het huiswerk van mijn kinderen. Ik zeg Hem dat ik er genoeg van heb dat mijn man zo laat thuis komt, ik vertel hem over mijn vrienden, mijn werk, etc. Soms word ik ook een beetje boos wanneer zich grote of minder grote moeilijkheden voordoen: Heer, ik begrijp er niets van! Waarom laat U dit gebeuren?
Kun je ons vertellen hoe het Opus Dei je heeft geholpen om deze persoonlijke relatie met Christus op te bouwen?
Het Opus Dei geeft mij de noodzakelijke voeding om de aanwezigheid van de Heer in mijn dagelijks leven te ervaren: door een regelmatige christelijke vorming verdiep ik mijn kennis van het christelijke geloof. Dankzij geestelijke leiding neem ik elke keer weer de beslissing om de leer van Christus in praktijk te brengen: glimlachen naar de mensen in mijn omgeving ook al irriteren zij mij, geduldig blijven wanneer mijn kinderen treuzelen met eten, meer voor anderen bidden dan voor mijn eigen kleine problemen….
Dankzij geestelijke leiding neem ik elke keer weer de beslissing om de leer van Christus in praktijk te brengen: glimlachen naar de mensen in mijn omgeving ook al irriteren zij mij (...)
Door erover te praten met een vertrouwenspersoon helpt om weer opnieuw te beginnen als je de neiging hebt ontmoedigd te raken. Maar vooral het leven van de heilige Jozefmaria is voor mij een voorbeeld dat ik probeer na te volgen: hij vormde zijn werk om in gebed en om het contact met God niet te verliezen bakende hij zijn dag af met korte ontmoetingen met Hem.
Ik heb deze twee ideeën in mijn eigen leven ingepast: ik besteed zorg aan mijn werk om het aan de Heer aan te kunnen bieden, ik deel mijn dag in met geestelijke pauzes, soms heel kort, soms wat langer: bij het opstaan bied ik mijn dag aan; om zeven uur ’s ochtends neem ik tijd voor gebed; als ik de kinderen naar school heb gebracht, ga ik naar de Mis; in de wachtkamer bij de dokter bid ik de rozenkrans; wanneer ik een parkeerplaats zoek, bid ik tot mijn engelbewaarder, etc.
Heeft de roeping van je ouders jouw eigen roeping beïnvloed?
Mijn ouders zijn inderdaad van het Opus Dei, en ik heb lange tijd aan iedereen uitgelegd dat “dat mijn ding niet was en dat het Opus Dei niet erfelijk is”. Totdat ik het Opus Dei ging herontdekken tijdens mijn studententijd op 800 km afstand van mijn ouders. In die periode werd ik mij ervan bewust dat ik er in mijn eentje niet in zou slagen om mijn christelijk leven volledig te beleven, en dat het Opus Dei een perfecte hulp zou zijn. Hoe de christelijke geest doorgeven aan mijn familie en omgeving, als ik me daar zelf niet regelmatig mee voed?
Tegelijkertijd begreep ik dat het voor mij niet ging om een eenvoudige gevoelsmatige verbintenis, hoe goed deze ook is, maar om Gods plan met mijn leven. Het was een roeping, een persoonlijke roep van Christus om Hem te zoeken en Hem lief te hebben in mijn dagelijks leven als moeder.
Heeft je roeping je dagelijks leven veranderd? Hoe beleef je je roeping?
Ja en nee. Ik heb geen gelofte afgelegd om celibatair te leven en ben ook niet van beroep veranderd. Mijn roeping geeft eenvoudigweg een nieuwe zin aan alles wat ik doe, aan iedere glimlach die ik voortaan geef in naam van Christus en niet afhankelijk van mijn humeur, en dat verandert alles! Maar het blijft een persoonlijke en innerlijke ontwikkeling die in alle omstandigheden beleefd kan worden. Van het Opus Dei zijn geeft mij ook meer energie om christelijke initiatieven om mij heen te beginnen, op school, in de parochie, met vrienden… Sinds ik lid ben van het Opus Dei, heeft mijn leven een diepere zin gekregen!