Waarom bent u, na een carrière in de medische wereld, overgestapt naar de politiek?
Omdat ik denk dat ieder van ons, die dat graag wil, mag en moet proberen om in de samenleving die waarden door te geven, waarin hij gelooft en die zijn ingegeven door de eigen beroepservaring.
Welke zijn uw voornaamste strijdpunten?
De verhoudingen tussen wetenschap en ethiek, het thema van het gezin en alle kwesties die te maken hebben met de gezondheidszorg. In al deze gebieden volg ik zeer nauwlettend alle teksten die op verschillende niveaus betrekking hebben op de rechten van de mens.
Hoe kan men uw optreden omschrijven?
De democratische stijl eist van ons dat we luisteren, in het bijzonder binnen een coalitie zoals Margherita die een grote verscheidenheid aan meningen vertegenwoordigt. Dit luisteren, met als doel om punten van overeenkomst te vinden, terwijl men ook probeert te overtuigen, maakt integraal deel uit van de parlementaire activiteit.
Het gaat erom zowel te begrijpen wat de anderen willen als ook uit te leggen wat ik zelf wil. Hierbij onderstrepen we de waarden die op het spel staan en verklaren vervolgens waarom het passend is om bepaalde dingen met een bijzondere overtuigingskracht te verdedigen, zonder compromis, maar ook zonder integralisme of onbuigzaamheid.
Het is niet eenvoudig om sommige onschendbare waarden, zoals het leven, het gezin en het onderwijs, te vertalen in coherente wetsvoorstellen, omdat het intrinsiek laïcale karakter van deze waarden en het aanvaarden van de eigen persoonlijke verantwoordelijkheid niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn. Op dit moment zet ik me vooral in op het front van het gezin.
U bent lid van het Opus Dei. Heeft deze instelling van de katholieke Kerk een invloed op uw verschillende verplichtingen?
Enerzijds heeft de vorming die ik gekregen heb, door deel te nemen aan het leven van het Opus Dei, mij geholpen om volledig betrokken en verantwoordelijk te zijn bij alle vrije en zelfstandige keuzes die ik maak. Anderzijds heb ik mezelf in de onderwerpen verdiept op grond van nauwkeurige wetenschappelijke bronnen en van kennis van de sociale leer van de Kerk. Zoals haar stichter zei, is het Opus Dei een opleidingsinstituut, één grote catechese, en ik probeer er elke dag zoveel mogelijk gebruik van te maken. Maar ik neem mijn beslissingen zelfstandige en draag er de volle verantwoordelijkheid voor.
Heeft u soms niet het gevoel, dat uw politiek engagement onverenigbaar zou kunnen zijn met uw christelijk geloof?
Ik zal niet zeggen dat het ergens onverenigbaar is, maar het is waar dat het een moeilijke taak is, zowel om een politiek akkoord te vinden – soms heel moeilijk te bereiken – als om er persoonlijk in te slagen om te overtuigen of een bemiddeling voor te stellen. Het is dan noodzakelijk om tegenstellingen en breuken te vermijden als men een land echt wil besturen. Maar soms moet men, voordat men tot een eenheid komt, de verschillende standpunten en de waarden die op het spel staan heel goed omschrijven. Men moet de pseudo-syntheses vermijden, die alleen een middel zijn om de waarden te verdunnen zonder zich er ten volle verantwoordelijk voor te voelen. Dit lost de problemen niet echt op. We worden vandaag allemaal uitgedaagd om onze culturele wortels opnieuw in overweging te nemen, ook degene die eigen zijn aan ons christelijke leven.
Denkt u dat de vrouw een specifieke rol te spelen heeft in de politiek?
Zeker weten en juist vanuit haar vrouwelijkheid, haar honderd procent vrouw-zijn, en zonder dat ze zich gaat onderwerpen aan culturele, politieke, organisatorische modellen die een mannelijk stempel in zich dragen!
Wat zijn uw grote uitdagingen op dit moment?
Opkomen voor het gezin en, als het kan, inhoud helpen geven aan het nadenken over de christelijke wortels van Europa.