Zmartwychwstały Chrystus jako centrum i korzeń pracy
„Zmartwychwstały Chrystus, który przelał swoją Krew, uobecnia się pod postaciami chleba i wina, i udziela nam swojego pokoju. Uczniowie byli przepełnieni radością i my również otwieramy się na tę radość i pokój”. W ten sposób Prałat Opus Dei rozpoczął swoją homilię podczas inauguracji roku akademickiego Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża w Rzymie. Następnie, kierując swoje refleksje ku tajemnicy Eucharystii, powiedział: „Jak zachęcał nas św. Josemaria, starajmy się, aby nasza praca miała za centrum i korzeń celebrację eucharystyczną: Chrystusa, który okazuje nam swoją miłość na Krzyżu (...). W ten sposób łatwiej jest być wspólnotą nauczycieli i uczniów, rodzinną i radosną”.
„Jesteśmy tutaj w Rzymie, razem z papieżem, od kilku lat, a Pan chce powierzyć każdemu z nas to wspaniałe zadanie przekazywania prawdy. W ten sposób świat napełni się pokojem” - powiedział w swojej homilii ksiądz prałat Ocáriz.
Modląc się za Synod
Na koniec, w związku ze zbliżającym się rozpoczęciem pierwszej sesji Synodu Biskupów, Prałat Ocáriz zaprosił społeczność akademicką do intensywnej modlitwy w tej intencji, zgodnie z prośbą papieża Franciszka.
Przemówienie Prałata Fernando Ocáriza podczas ceremonii otwarcia roku akademickiego Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża
„Patrzeć z entuzjazmem i ufnością w przyszłość, która jest przed nami". Jest to cel zaproponowany przez Wielkiego Kanclerza Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża i Prałata Opus Dei, który zainaugurował 39. rok akademicki ateneum po celebracji Mszy Świętej.
„Entuzjazm jest postawą każdego, kto wkracza na nową drogę lub w nowy etap (...) Jednocześnie ci, którzy wkraczają na nową drogę, wiedzą, że będą trudności. Dlatego konieczne jest pielęgnowanie nadziei, która jest ufnym oczekiwaniem na realizację Bożych planów” - wyjaśnił.
I kontynuował: „Entuzjazm i nadzieja są składnikami odwagi, której wymaga każdy nowy etap podróży. Odwagi do identyfikowania projektów, które mogą poszerzyć horyzont uniwersytetu (...); odwagi do podejmowania decyzji, które będą miały ważne reperkusje w przyszłości i które wymagają myślenia o dobrostanie tych, którzy przyjdą po nas”.
„Jak napisał św. Josemaría w Drodze: „Dodaj do swoich codziennych obowiązków zawodowych nadprzyrodzoną motywację, a uświęcisz swoją pracę”. Jest to również zachęta, aby dostrzec zakres dobra, jakie praca, jeśli jest ofiarowana Bogu, może mieć nie tylko dla tych, którzy są w nią bezpośrednio zaangażowani, ale dla całej ludzkości” - podsumował ks. Ocáriz.
INAUGURACJA ROKU AKADEMICKIEGO 2023/24
Bazylika Świętego Apolinarego (Rzym), 3 października 2023 r.
Homilia podczas Mszy św. na rozpoczęcie roku akademickiego w Rzymie
Drodzy bracia i siostry: „Gdy drzwi miejsca, gdzie byli zgromadzeni uczniowie, były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku nich i rzekł im: Pokój wam! A gdy to powiedział, pokazał im ręce i bok. Gdy uczniowie ujrzeli Pana, uradowali się”.
Jak co roku w październiku rozpoczynamy nowy rok akademicki celebracją eucharystyczną. Zmartwychwstały Chrystus, który przelał swoją Krew, uobecnia się pod postaciami chleba i wina, przekazując nam swój pokój. Uczniowie byli przepełnieni radością i my również otwieramy się na tę radość i pokój, charakterystyczne dla Kościoła od jego początków.
Jest to rzeczywistość, która jest obecna w każdej Mszy Świętej i która ożywia nasze zaangażowanie przez cały rok akademicki. Jak zachęcał nas św. Josemaría, starajmy się, aby nasza praca miała swoje centrum i korzeń w celebracji eucharystycznej: Chrysusie, który ukazuje nam swoją miłość na Krzyżu. Na niektórych obrazach Bóg Ojciec trzyma Krzyż w swoich ramionach i posyła Ducha Świętego do Jezusa. Krucyfiks jest obecny w każdej auli uniwersytetu, aby pomóc nam na niego patrzeć. W ten sposób łatwiej jest być wspólnotą nauczycieli i uczniów, rodzinną i radosną.
Podobnie jak uczniowie w pierwszym dniu Zmartwychwstania, my również usłyszeliśmy: "Pokój wam. Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam". Jesteśmy tu w Rzymie z Papieżem już od kilku lat, a Pan chce powierzyć każdemu z nas to wspaniałe zadanie przekazywania prawdy. W ten sposób świat napełni się pokojem. "Pokój wam", powiedział Pan.
"Gdy to powiedział, tchnął na nich i rzekł im: Przyjmijcie Ducha Świętego; którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane". To jeszcze nie Pięćdziesiątnica, ale Jezus natychmiast myśli o przebaczeniu, które przychodzi po Jego odkupieńczej ofierze i Jego wniebowstąpieniu do Ojca. Paraklet tchnie swoje tchnienie, aby uczynić nas uczestnikami miłości Bożej, która przebacza. Wszyscy potrzebujemy przebaczenia i pokoju: przebaczenia jako ten który przebacza i ten któremu jest przebaczane. Duch Święty poszerza nasze serca, aby stały się bardziej wyrozumiałe, bardziej uniwersalne, kochające różnice, które w tym rzymskim kontekście są bardzo obecne. Św. Josemaría, marząc o tym uniwersytecie, myślał o wszystkich jako o Rzymianach w sensie uniwersalnym. Tak więc do tradycyjnego zawołania "Ad Iesum per Mariam" dodał na początek: "Omnes cum Petro i stąd znane nam: Omnes cum Petro, ad Iesum per Mariam".
Właśnie usłyszeliśmy, co święty Paweł napisał do Koryntian: "Różne są dary, lecz ten sam jest Duch; różne są posługi, lecz ten sam jest Pan; różne są działania, lecz ten sam jest Bóg, który działa we wszystkich". Jest to coś, czego doświadczamy każdego dnia w Kościele, a także na korytarzach, w salach wykładowych uniwersytetu. Paweł dodaje: "Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem ".
Jedno ciało, wielu członków. Pojutrze rozpoczyna się Zgromadzenie Synodu Biskupów. Jak prosił nas Ojciec Święty, módlmy się wiele w tej intencji. Prośmy Ducha Świętego. W dniu Pięćdziesiątnicy "ukazały się im języki jakby ognia, które się rozdzieliły i spoczęły na każdym z nich. Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch dawał mówić". My również prosimy o dar języków, w sensie umiejętności znajdowania tematów, podejść i form odpowiednich do potrzeb ludzi, których spotykamy w naszych czasach.
W Dziejach Apostolskich czytamy: "A oni zdumieli się wszyscy i rzekli: 'Czyż ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczykami? Jak to się dzieje, że słyszymy ich, każdy w swoim ojczystym języku? Cud ten powtarza się w całej historii Kościoła. Apostołowie i uczniowie, mężczyźni i kobiety, kiedy otrzymali Ducha Świętego, gromadzili się na modlitwie z Maryją, Matką Boga i Matką Kościoła. Macierzyńskiemu wstawiennictwu Maryi pragniemy powierzyć się z pełną i radosną synowską ufnością.