Het Kruis - het heilig Kruis! - is zwaar.
Aan de ene kant mijn eigen zonden, aan de andere kant de droeve werkelijkheid van het lijden van onze Moeder, de heilige Kerk; de onverschilligheid van veel katholieken die 'willen zonder te willen'; de scheiding, om verschillende redenen, van mensen die van elkaar houden; de ziekten en zorgen van anderen en van mijzelf... Het Kruis - het heilig Kruis! - is zwaar. Fiat, adimpleatur..., moge de zeer rechtvaardige en beminnelijke wil van God gedaan, vervuld, geprezen en eeuwig verheerlijkt worden boven alle dingen! Amen. Amen.

Het Kruis is geen straf, geen verdriet, geen bitterheid... Het is het heilig hout van waaraf Christus zegeviert... en waar ook wij zegevieren, wanneer wij blij en edelmoedig aanvaarden wat Hij op onze weg doet komen.
De Smidse, 788

Offer, offer! Het is waar: het volgen van Christus - Hij heeft het zelf gezegd - is het dragen van het Kruis. Maar ik hoor niet graag dat mensen die van de Heer houden, zoveel over kruisen en onthechting spreken: als er liefde is, is een offer - ook al kost het moeite - aangenaam en is het kruis het heilige Kruis.

De ziel die zo weet lief te hebben en zich te geven, wordt vervuld van blijdschap en vrede. Waarom is het dan nodig om zo de nadruk te leggen op het - offer - alsof je medelijden wilt hebben, als het kruis van Christus - dat je leven is - je gelukkig maakt?
De Voor, 249