De deelnemers: wie waren ze?
Een groep jonge mannen tussen de 17 en 25 jaar oud, voornamelijk jongens die net klaar waren met de middelbare school en studenten, en de organisatoren en de priester namen deel aan de Wereldjongerendagen in Lissabon. Een gemeenschappelijke deler van de groep was dat ze allemaal midden in de wereld staan, studeren en goede vrienden van hun vrienden proberen te zijn. Jongens die bovendien graag willen groeien in geloof en in hun persoonlijke relatie met Jezus Christus. Sommigen komen uit katholieke gezinnen, maar veel anderen zijn of protestants of zonder geloof opgegroeid. Ze hebben gaandeweg, vaak door hun vrienden, het geloof leren kennen.
Madrid: stad van cultuur en geloof
In Madrid werden we gastvrij ontvangen in scholierenvereniging Amura. De club had fijne, ruime zitkamers, een prachtige kapel en – niet onbelangrijk met 30+ graden buiten – een zwembad waar we verkoeling konden zoeken. Ook was er een studiezaal, waar de deelnemers onder begeleiding van Jordi een boek bespraken dat ze vóór de reis gelezen hadden: Liefde tot de Kerk, van de heilige Jozefmaria Escrivá. Madrid was voor hem een belangrijke stad, dus daarom was het mooi dat we aldaar zijn teksten konden lezen en bespreken. Het bleef niet alleen bij lezen.
Paul, een van de organisatoren van de reis, die in Madrid heeft gewoond, gaf ons een rondleiding door de stad, langs de plekken die in het leven van de heilige Jozefmaria een belangrijke betekenis hadden. We hebben ook de kathedraal en het El Prado-museum bezocht, waar men geboeid werd over hoe cultuur en geloof elkaar verrijken en uitdagen. Zowel in Madrid als later in Lissabon was er een dagelijkse eucharistieviering en de priester, dhr. Gascón, heeft meerdere malen gepreekt voor de groep. Daarnaast waren er ook regelmatig korte voordrachten over het geloof, gegeven door de organisatoren.
Lissabon: een week feest met talloze jongeren
Na drie dagen Madrid, reisde de groep naar Lissabon. Een van de deelnemers, Francisco, een geneeskundestudent uit Amsterdam, is met zijn gezin opgegroeid in Lissabon. Francisco was onze gids in Lissabon en ook in Fatima, waar we op bedevaart zijn geweest.
Het bezoek aan Fatima was voor alle deelnemers een hoogtepunt. Dit prachtige Mariale heiligdom is indrukwekkend, zeker als er duizenden jonge pelgrims uit allerlei landen aanwezig zijn. Daar hebben we de internationale Mis bijgewoond en we hebben samen de Rozenkrans gebeden bij de Capelinha, de plek van de verschijningen van Maria aan drie herdertjes van Fatima.
In Lissabon was het een feest van herkenning – deelnemers aan de Wereldjongerendagen droegen dezelfde T-shirts, petjes en rugzakken. We hebben gezongen en gelachen met Spanjaarden, Palestijnen, Libanezen, Amerikanen en vele anderen. Niet alleen in de avond tijdens de festivals die georganiseerd werden, maar de hele dag door, in de metro en op straat. Overal proefde je de vreugde van het katholiek zijn.
Ook de Nederlandse bisdommen waren met zo’n 1000 deelnemers vrij goed vertegenwoordigd. Het was mooi om als groep de Nederlandse catechese bij te wonen en om te ervaren dat er veel andere Nederlanders hiernaartoe af waren gereisd om hun geloof in fysieke zin als wereldkerk te willen delen.
De Paus: vicaris van Christus, herder en vader
De Paus zagen we voor het eerst op donderdag bij de officiële opening. Hier waren honderdduizenden mensen aanwezig. Sommige van de groep wisten het voor elkaar te krijgen om dicht bij de Paus te komen. Voor iedereen was het een bijzonder moment, zeker voor degenen die de Heilige Vader voor het eerst in het echt hebben gezien. Zijn toespraak maakte veel indruk: “Realiseer je deze dagen dat je geliefd bent, gewoon hoe je bent. Er is ruimte voor iedereen in de kerk.” Op vrijdag vond een ander evenement met de Paus plaats: de Via Crucis. Aan het begin en aan het einde van het evenement sprak de Paus de grote menigte toe met woorden die een diepe indruk maakten: “Jezus begrijpt onze pijn, onze zwaktes en tekortkomingen. ... Laten we onze harten openen en ons vertrouwen in Hem plaatsen.”
Op zaterdag gingen we al vroeg op pad samen met honderdduizenden mensen tegelijk naar de plaats waar die avond de aanbidding met de Paus zou plaatsvinden en waar de volgende dag de Mis met de Paus zou plaatsvinden. Deze mars was nogal uitdagend vanwege de hitte en de grote massa mensen. Maar het werd gecompenseerd door de sfeer: zoveel zingende en biddende pelgrims. In de avond was de aanbidding met de Paus. Toen het Heilig Sacrament werd uitgesteld, was het helemaal stil, terwijl er ongeveer 1,5 miljoen mensen aanwezig waren. Dit was voor mij een van de allermooiste ervaringen die ik ooit heb gehad. Honderdduizenden knielende en biddende jongeren die gericht waren op de Heer in het Allerheiligst Sacrament, samen met de Paus die echt een herder en vader is. Ik vond dit onbeschrijfelijk mooi.
De Mis op de zondag was eveneens schitterend. Tijdens de homilie sprak de Paus als een vader en ook als een vriend: “Wees niet bang”, “Ik kijk naar jullie. Nee, God kijkt nu naar jullie – door mij- met ogen vol liefde, jij bent Hem alles waard.” En dat was deze reis ook, het was het helemaal waard en wij zijn heel dankbaar dat we deze reis konden maken.