Isabel Sánchez: «Het charisma van de heilige Jozefmaria is een schat die de wereld mooier maakt»

Isabel Sánchez staat aan het hoofd van de centrale leiding (Centrale Assessorie genaamd), waartoe vrouwen behoren die de prelaat van het Opus Dei helpen bij de pastorale leiding van de prelatuur. In dit interview vertelt ze over het proces dat, na het recentelijke overlijden van Mgr. Javier Echevarría, zal resulteren in de benoeming van de nieuwe prelaat.

Isabel Sánchez

Door Lucía Bassani

Hoe zijn deze dagen voor u?

Mgr. Javier Echevarría is zonder meer heel aanwezig in mijn gedachten, ook in deze context, want hij is een voorbeeld geweest van de manier waarop de leiding en vorming in het Opus Dei met grootmoedigheid en overgave worden beleefd. Ik heb het geluk gehad gedurende 18 jaar met hem samen te werken, waarvan de laatste zes jaar van dichterbij. Vanaf het begin was ik geraakt door zijn rijke en veelzijdige persoonlijkheid. Hij was een man van intens gebed, een vriend van God.

Een aspect dat een diepe indruk op me heeft gemaakt is de strijdvaardigheid van de prelaat, hij was een vulkaan, iemand voor wie de deur bij een ‘nee’ nooit definitief dicht ging. Hij deed altijd moeite om een kier te vinden waardoor het goede binnen kon komen. Dit aspect van een strijdvaardig mens is op een bijzondere manier in de laatste uren van zijn leven tot uiting gekomen in de week dat hij in het ziekenhuis was opgenomen. Ik kon hem daar twee dagen voor zijn overlijden nog bezoeken. Bij die gelegenheid zag ik dat men tot het einde kan beminnen. Wij bidden voor zijn ziel, maar ik ben er zeker van dat hij ons vanuit de hemel vol liefde volgt en dat hij ons op deze momenten als een vader en beschermer steunt.

Hoe verloopt de verkiezing van de nieuwe prelaat?

Het proces begint met de stemming van de volledige Centrale Assessorie, die de namen zal voorleggen van de kandidaten die ze het meest geschikt vindt om de taak van prelaat te vervullen. Vervolgens moet de persoon waarop de meerderheid van de kiezers heeft gestemd door de Paus in deze taak bevestigd worden. Dat is logisch, want het Opus Dei is niet meer dan een klein deel van de Kerk: een dynamisch, apostolisch element in de schoot van de Wereldkerk.

Vervolgens roept de nieuwe prelaat twee algemene congressen bijeen die hij ook voorzit. Hieraan neemt een veel groter aantal personen deel – het gaat dan om bijna 300 mensen – die de landen vertegenwoordigen waar het apostolaatswerk van de prelatuur wordt verricht. De balans wordt opgemaakt over wat er sinds het vorige congres is verwezenlijkt en de hoofdlijnen voor het apostolaat van de komende acht jaar worden opgesteld. Ik ben van mening dat de verscheidenheid aan culturen en rassen van de deelnemers zeer verrijkend zal zijn voor deze bijeenkomsten.

Wat zullen volgens u de hoofdlijnen van dat congres worden?

Vanaf het begin van het Opus Dei, eerst met de heilige Jozefmaria en daarna met de zalige Álvaro en Mgr. Echevarría, is de richting die gevolgd moet worden de dienst aan de Kerk, precies zoals zij dat nodig heeft, wil en verlangt. Het Opus Dei zal de uitdagingen tot evangelisering ondersteunen die de Paus en de bisschoppen aan de hele Kerk voorstellen. Het congres zal enige richtlijnen uitzetten om Jezus Christus in de huidige maatschappij aanwezig te stellen. Het gaat erom de christelijke boodschap te verspreiden en zo bij te dragen aan het zaaien van vrede, aan waardering voor het menselijk leven in alle stadia en omstandigheden, aan een harmonische ontwikkeling in alle werelddelen… Het is, zoals u ziet, zo’n wijds panorama dat er alleen maar algemene oriënteringen kunnen worden geboden, die vervolgens op de een of andere manier zullen worden geconcretiseerd afhankelijk van de omstandigheden van elke plaats. Iedere gelovige van de prelatuur kan deze grote dromen omzetten in kleine en constante dagelijkse daden, want zij zijn het per slot van rekening die, met de hulp van de genade, de wereld veranderen.

En zal die uitdaging te verwezenlijken zijn, gezien het gebrek aan geloof in de wereld?

Het is zonder meer een schitterende uitdaging. Maar voor de christenen is het ook een stimulans te weten dat, met Jezus Christus, de onmogelijkste dromen uiteindelijk verwezenlijkt zullen worden. Hij vraagt dat wij alle middelen in het werk stellen en dan neemt Hij het op zich om voor onevenredige resultaten te zorgen.

Paus Franciscus heeft ons geleerd ‘drukte te maken’ en ons open te stellen voor de barmhartigheid van God. In het Opus Dei trachten we dat in praktijk te brengen volgens ons eigen charisma: in het dagelijks werk, in de schoot van het eigen gezin, onder vrienden en collega’s, terwijl we proberen – ondanks onze zwakheid – iedere dag een beter mens te worden en de anderen te dienen met een houding die ook een positieve invloed kan hebben in onze omgeving, in deze wereld die God heeft gemaakt om er vol vreugde te leven. Wanneer men met het licht van het geloof de zin van het leven ontdekt, verandert alles en worden zelfs de moeilijkste situaties draaglijk.

Over welke middelen beschikt het Opus Dei om zijn taak ten uitvoer te brengen?

Het Opus Dei dat zijn jij en ik, zei de heilige Jozefmaria altijd. Het goede dat we kunnen doen hangt af van hoe ieder van de prelatuur persoonlijk is. Op de eerste plaats komt zonder twijfel het gebed. Alleen door een voortdurende omgang met God te onderhouden, zullen wij de wisselingen van deze wereld in het juiste perspectief weten te zien en in te schatten. Zonder gebed kan niets wat goed is duurzaam zijn, kan niets wat nobel is blijvend zijn.

Het tweede middel is dat we meester over onszelf blijven: dat we ons in de hand hebben om ons aan God en aan de anderen te kunnen geven en niet te zwichten voor wisselende gemoedstoestanden, of te vallen voor de waan van het eindeloze aanbod aan materiële goederen… Deze strijd om dagelijks de eigen vrijheid te veroveren, is deels wat wij christenen versterving noemen: ons bevrijden van het vergankelijke, van het valse, met het doel God en de anderen een intense en kwalitatief hoogstaande liefde aan te bieden.

En tenslotte is het van cruciaal belang ons te laten overspoelen door de tederheid die God in zijn sacramenten zoals de Eucharistie en de biecht ons aanbiedt. Daarna komt het persoonlijk initiatief, de creativiteit, het samenwerken met anderen, de verantwoordelijkheid als burger, waardoor we ons volledig inzetten om humane en christelijke oplossingen te vinden voor de uitdagingen van deze wereld die vol nachtmerries en prachtige kansen is.

Hoe zal de nieuwe Centrale Assessorie met de prelaat die over een paar dagen wordt gekozen samenwerken?

Het charisma dat de heilige Jozefmaria heeft ontvangen is als het ware een grote schat vol juwelen die ervoor bestemd zijn de wereld waarin wij leven te versieren, te verrijken en mooier te maken. Een van de rijkdommen van zijn boodschap is de christelijke waarheid die zelfs vandaag nog nieuw is: de radicale gelijkwaardigheid van man en vrouw, gebaseerd op hun verschillende aard en de – niet alleen theoretische, maar vitale en praktische – overtuiging dat de vrouw geroepen is een belangrijke bijdrage te leveren aan de Kerk, de maatschappij, de cultuur, de wetenschap, het gezin en op alle gebieden van kennis en leven.

Een van de belangrijkste zaken waarvoor de nieuwe prelaat het advies van dit bestuursorgaan zal willen gebruiken, is wegen te vinden om deze boodschap te benadrukken. Zo wordt iedere vrouw geholpen te ontdekken waar en hoe zij dat heel persoonlijke stempel op haar omgeving kan drukken, door die menselijker te maken en te veranderen in een overvloed aan goed.

Het uitgangspunt is een heel bemoedigend panorama en ik denk dat de nieuwe prelaat het zo gaat oppakken: als een fantastische uitdaging. Ik twijfel er niet in het minst aan dat de nieuwe Centrale Assessorie al het mogelijke zal doen om hem daarin te volgen en te steunen.

Bovendien zal het een grote vreugde zijn om paus Franciscus bij het werken te volgen en samen met veel instellingen van de Kerk de boodschap van het evangelie in ieder milieu te verkondigen, door met waardering, dienstgeest en respectabel werk met iedereen samen te leven.